Vriendelijk personeel en een leuke sfeer! Leuk voor bijvoorbeeld het vieren van je verjaardag.
In de parkeergarage is helaas maar plek voor 1 auto… beetje de indruk dat deze van de eigenaar zelf is.
Food: 3
Service: 4
Atmosphere: 5
Recommended dishes
Pjerrs Bolle Volle Plank
Mid-december. Hartje winter. 1983. Mijn haar zat minstens zo door de war als de rest van mijn nog jonge bestaan. Mijn vrouw was net bij me weg. Haar secretaris. Ik had het moeten zien. Ze keek me aan en verblindde me: wat blonde haren al niet goedmaken, als scherp zien geen optie meer is.
Ik moest weg. Het buitenland? Te opzichtig. Ik koos voor een andere strategie. Het zilte noorden: Texel. Dáár. Daar zouden de zoute winden en de overvloedige stilte mijn gemoederen weer tot rust brengen en mijn gezonde toekomstvisie opnieuw moeten doen wederkeren.
Ik sjokte eenzaam door de ijskoude straten van Den Burg. De duisternis spreidde zijn wagenwijde armen langs me heen en omhelsde mij met een kleverig ongenoegen. Die duisternis. Die píkzwarte duisternis stond centraal voor mijn leven: alsof elk oriëntatiepunt daar volledig uit gewist was.
Of was dat zo? Gelach. Gebulder. Het geluid van klinkende glazen en een stem die ik nooit meer vergeet. Ik keek naar rechts. Over de kraag van mijn jas zag ik nog 1 lichtje branden. Als in een trance kwam ik langzaam dichterbij. Voordat ik goed en wel besefte wat er gebeurd was, stond ik voor de deur. Een luik opende. 'Gaan we nog te péére of wat moet dat hier?'. Een tronie als die ik nog nooit eerder had gezien, verscheen van achter een fel rozegroen neonlicht. Ogen met manische trekken en een lach waardoor ik me zowel gerust voelde, als op mijn hoede. Er straalde iets achter die lach. Een gevoel. Een magisch gevoel. Alsof alles eerst volledig mis moest gaan voordat het weer goed zou komen.
De volgende ochtend werd ik wakker in een kuil op het strand. Mijn gezicht was verbrand, mijn lichaam uitgedroogd, en op mijn rechter dijbeen een grote, versgedrukte tatoegae van een krat Heineken. Ik keek naar de zee terwijl ik in mijn hoofd de glazen weer hoorde klinken. Het gelach, de tragiek, de dobbelspellen, het ijskoude pilsgenot. Met elke golf vloeide er weer een herinnering van de nacht naar boven. Ik glimlachte, ik weende. En ik wist: waar de toekomst me ook ooit nog brengen zal, ik ben thuis.
Food: 5
Service: 5
Atmosphere: 5
Leuk optrekje, laatste keer dat ik er was, was de deur onder constructie. Volgende dag meestal hoofdpijn, dus niet aan te bevelen.
Price per person
€100+
Food: 5
Service: 3
Atmosphere: 1
